Opschorting: het verschil tussen 6:52 en 6:262 BW

1. Wederkerige overeenkomst
2. Niet nakoming door de wederpartij van een opeisbare verplichting
3. De niet nakoming moet de opschorting rechtvaardigen (behalve wanneer nog niets is gepresteerd)
4. Het moet gaan om hoofdverbintenissen die tegenover elkaar staan (zgn. ruilkarakter).

Art. 6:262 BW:

1. Komt een der partijen haar verbintenis niet na, dan is de wederpartij bevoegd de nakoming van haar daartegenover staande verplichtingen op te schorten.

2. In geval van gedeeltelijke of niet behoorlijke nakoming is opschorting slechts toegelaten, voor zover de tekortkoming haar rechtvaardigt.

1. De schuldenaar heeft naast een schuld aan een schuldeiser, ook een opeisbare vordering op diezelfde schuldeiser.
2. De schuldeiser komt zijn verplichting niet na.
3. Er is voldoende samenhang tussen beide verplichtingen om de opschorting te rechtvaardigen.
   Dat is onder meer zo indien:
   (a) de beide verplichtingen voortkomen uit dezelfde rechtsverhouding (bijv. hoofd- en nevenverbintenis, of twee nevenverbintenissen uit één wederkerige overeenkomst;
   (immers hier ontbreekt het ruilkarakter, want anders: art. 6:262 BW)
   (b) de verplichtingen vloeien voort uit zaken die partijen regelmatig met elkaar hebben gedan (de zgn. eis van connexiteit).

Art. 6:52 BW:

1. Een schuldenaar die een opeisbare vordering heeft op zijn schuldeiser, is bevoegd de nakoming van zijn verbintenis op te schorten tot voldoening van zijn vordering plaatsvindt, indien tussen vordering en verbintenis voldoende samenhang bestaat om deze opschorting te rechtvaardigen.

2. Een zodanige samenhang kan onder meer worden aangenomen ingeval de verbintenissen over en weer voortvloeien uit dezelfde rechtsverhouding of uit zaken die partijen regelmatig met elkaar hebben gedaan.