ECLI:NL:HR:2009:BK0153
HR 11 december 2009, RvdW 2010, 16
Tegen een tussenvonnis is, tenzij de rechter anders heeft bepaald in dat tussenvonnis, geen tussentijds appel mogelijk (art. 337 lid 2 Rv). Een uitzondering vormt een vonnis strekkend tot toewijzing of afwijzing van een voorlopige voorziening (art. 337 lid 1 Rv).
Art. 337 lid 1 Rv:
Van vonnissen waarbij een voorlopige voorziening wordt getroffen of geweigerd, kan hoger beroep worden ingesteld voordat het eindvonnis is gewezen.
Art. 337 lid 2 Rv:
Van andere tussenvonnissen kan hoger beroep slechts tegelijk met dat van het eindvonnis worden ingesteld, tenzij de rechter anders heeft bepaald.
Het verschil tussen een tussenvonnis en een eindvonnis zit in het dictum. Een tussenvonnis is een vonnis waarin de rechter niet in het dictum een eindbeslissing heeft genomen in één of meer onderdelen van het geding. Vaak wordt in een tussenvonnis een beslissing genomen over het verdere verloop van de procedure. Er wordt bijvoorbeeld een comparitie van partijen gelast (art. 87 en 88 Rv), er wordt een bewijsopdracht gegeven, of er wordt een deskundige benoemd. Ook het toewijzen van een incidentele vordering is in beginsel een tussenvonnis (dat laatste volgt uit vaste jurisprudentie; zie bijv. ABN-AMRO/X (ECLI:NL:HR:2012:BW3263).
Geen tussentijds appel van tussenvonnis met bindende uitspraak in de rechtsoverwegingen, maar niet in het dictum
In dit arrest Tussentijds appel beslist de Hoge Raad als volgt:
Wordt door de rechter weliswaar niet in het dictum, maar wel in de rechtsoverwegingen een bindende einduitspraak gedaan, dan blijft het gaan om een tussenvonnis waartegen (tenzij de rechter anders bepaalt) geen hoger beroep kan worden ingesteld. Ook dat volgt uit vaste jurisprudentie.
Tussenvonnis, deelvonnis, eindvonnis
Zie ook onze aparte toelichting op het verschil tussen een tussenvonnis, deelvonnis en eindvonnis.
