HR 8 februari 1985, NJ 1986, 137
ECLI:NL:PHR:1985:AG4961
Agent Gibbs slaat zonder aanleiding tijdens de jaarlijkse carnavalsoptocht Henderson met zijn wapenstok op het hoofd. Henderson houdt hier lichamelijke en psychische klachten aan over. Omdat Henderson een enigszins bijzondere persoonlijkheidsstructuur heeft, blijft hij Gibbs om schadevergoeding vragen (een zgn. “renteneurose”: een pathologische hang naar het verkrijgen van schadevergoeding). Gibbs stelt dat hij geen schadevergoeding hoeft te betalen omdat de neurose schade gedeeltelijk is veroorzaakt door de neurose van Henderson, die een gevolg is van zijn bijzondere persoonlijkheidsstructuur.
Kan de renteneurose van Henderson aan Gibbs worden toegerekend?
De Hoge Raad overwoog dat indien het om een onrechtmatige daad die bestaat uit het toebrengen van het letsel, de gevolgen van een persoonlijke predispositie van het slachtoffer aan de dader toegerekend dienen te worden, ook al liggen die gevolgen niet in de normale lijn der verwachtingen. Dit kan anders zijn indien het slachtoffer niet aan zijn schadebeperkingsplicht voldoet, indien het slachtoffer dus niet alles doet wat redelijkerwijs van hem verwacht kan worden om te herstellen. Gibbs moet de schade van Henderson dus betalen, omdat de renteneurose aan hem toegerekend kan worden.
Kortom: de gevolgen van een predispositie van een slachtoffer kunnen aan de dader worden toegerekend indien het om een onrechtmatige daad gaat waar letsel bij toegebracht is, ook al liggen die gevolgen niet in de lijn der verwachtingen.
NB: de schadevergoeding die Gibbs moet betalen, is natuurlijk niet de schadevergoeding waar Henderson als gevolg van zijn renteneurose recht op meent te hebben, maar ziet op de reële, daadwerkelijk door Henderson geleden schade.
