HR 17 april 1970, NJ 1971, 89
ECLI:NL:HR:1970:AC5012
Grensoverschrijding bij bouw van een garage. Is het instellen van vordering tot amotie misbruik van recht?
Kuipers, de eiser tot cassatie, heeft bij de bouw van zijn garage de grens tussen zijn eigendom en dat van verweerster De Jongh overschreden. Daardoor stelt De Jongh daardoor het genot van haar eigendom voor zover dat door die garage in beslag is genomen, te missen. De Jongh vordert daarom de amotie (dat wil zeggen: verplaatsen) van het op haar terrein gebouwde gedeelde van de garage.
Kuipers stelt te goeder trouw zijn geweest bij de grensoverschrijding en biedt De Jongh een redelijke schadevergoeding aan. De Jongh is daarmee niet akkoord en blijft zich op het standpunt stellen dat de garage verplaatst moet worden (amotie).
Misbruik van recht
De Hoge Raad zegt dat dat als uitgangspunt in beginsel juist is. Echter, het is – zo zegt de Hoge Raad – niet uitgesloten dat, als Kuipers inderdaad te goeder trouw was, De Jongh, door in plaats van genoegen te nemen met een redelijke schadevergoeding een vordering tot amotie in te stellen, zich aan misbruik van recht schuldig maakt.
Dat zou zo kunnen zijn indien het nadeel dat Kuipers door de amotie zou lijden (zowel op zichzelf beschouwd als zijn verhouding tot het belang dat De Jongh met haar vordering nastreeft) zo groot zou zijn dat, alle verdere omstandigheden in aanmerking genomen, De Jongh naar redelijkheid niet tot uitoefening van haar recht amotie te vorderen had kunnen komen.
Te dien aanzien heeft Kuipers echter niet anders gesteld dan dat de door afbraak van de garage door hem te ondervinden schade onevenredig groter is dan het voordeel dat die afbraak De Jongh oplevert. Uit deze stelling (die verder omtrent de omvang van de door als gevolg van amotie te lijden schade helemaal geen nadere gegevens bevat), volgt nog niet dat De Jongh zich door het instellen van de onderhavige vordering aan misbruik van recht zou hebben schuldig gemaakt.
