Een eindvonnis is een vonnis waarin in het dictum een definitief einde wordt gemaakt aan het geding met een eindbeslissing. Daarop zijn de normale regels voor hoger beroep van toepassing, van boek 1, titel 7 Rv (art. 332 t/m 362 Rv).
Een eindvonnis kan een condemnatoir, constitutief of declaratoir karakter hebben, of een combinatie daarvan. Een condemnatoire uitspraak is een veroordelende uitspraak waarin een van partijen wordt veroordeeld om iets te doen of na te laten (denk bijvoorbeeld aan de betaling van een geldsom). Een constitutieve uitspraak wijzigt een bepaalde rechtstoestand (denk aan de ontbinding van een overeenkomst). Een declaratoire uitspraak is ‘beschrijvend’ en stelt een bepaalde rechtsverhouding vast (bijvoorbeeld: er is sprake van een koopovereenkomst of een onrechtmatige situatie).
Op een eindvonnis is, conform de normale regels, de reguliere appeltermijn van drie maanden van toepassing (art. 339 lid 1 Rv).
Tussenvonnis, deelvonnis, eindvonnis
Zie ook onze aparte toelichting op het verschil tussen een tussenvonnis, deelvonnis en eindvonnis.
